Na današnji dan – Odlazak Sergeja Aleksandroviča Jesenjina

Poezija ruskog pisca Sergeja Jesenjina, njegovo poštovanje prema prirodi i religiji skoro da vodi u panteizam svojim nesvakidašnjim, prostodušnim, prizemnim i emotivnim pjesmama. Istovremeno, Jesenjin je svojim raskalašnim, često skandaloznim ponašanjem, privukao značajnu pažnju tadašnje ruske i svjetske javnosti.

Negodovanje pojedinih članova literarne elite, obožavanje od strane običnih ljudi, njegovo ekscentično ponašanje i rana smrt, doveli su do toga da Sergej Jesenjin danas važi za mitsku ličnost ruskog pjesništva.

Vjeruje se da su ga njegovi česti problemi s alkoholom i depresijom odveli u ranu smrt – samoubistvo sa trideset godina; postoji i druga kontraverzna verzija prema kojoj  je njegova smrt naručeno ubistvo koje je izvršila tadašnja ruska tajna policija.

Na današnji dan 28. decembra 1925. godine, Jesenjin je pronađen mrtav u svojoj sobi u petrogradskom hotelu „Angleter“. Posljednju pesmu „Doviđenja, druže, doviđenja“ posvetio je svom prijatelju Volfu Elrihu. Prema rečima Elriha, pjesmu je dobio lično od Jesenjina dan prije pjesnikove smrti. Navodno, Sergej mu se požalio da nije imao mastila u sobi, pa je pjesmu napisao svojom krvlju.

Prema verziji koja je bila ustaljena među akademskim analitičarima Jesenjinovog života  sve do pada socijalizma, pjesnik je bio u depresiji nedelju dana poslije liječenja u mentalnoj bolnici, na kraju počinivši samoubistvo vješanjem.

Istraživanja Viktora Kuznjecova u knjizi „Tajna ubistva Sergeja Jesenjina” otkrivaju da je pjesnik ubijen. Autor navodi da je Jesenjin uhapšen u Lenjingradu, da je mučen i ispitivan, ubijen, a zatim prebačen u hotel „Angleter“. Mnoge knjige, filmovi i televizijske serije se bave ovom alternativom.

Poslije sahrane u Sankt Peterburgu, Jesenjinovo tijelo je preneseno u Moskvu gdje je održan poslednji pomen za rođake i prijatelje preminulog pjesnika.

Sahranjen je 31. decembra 1925. godine na moskovskom Vaganjkovskom groblju

Jesenjinovo samoubistvo je izazvalo epidemiju sličnih samoubistava, pretežno ženskih obožavateljica. Iako je bio jedan od najistaknutijih tadašnjih ruskih književnika, većina njegovih djela je bila zabranjena za vrijeme vladavine Josifa Staljina i Nikite Hruščova. Tek 1966. godine su mnoga njegova djela doživjela svoja reizdanja.