Na današnji dan Skupština FNR Jugoslavije donijela je zakon o nacionalizaciji

Vrlo brzo po okončanju Drugog svjetskog rata skupština tadašnje FNR Jugoslavije donosi Zakon o nacionalizaciji, na današnji dan 1946. godine.

Nacionalizacija je jedna od prvih i najradikalnijih privredno-političkih mjera koje su se sprovodile, u većem ili manjem omjeru, u svim socijalističkim zemljama, dijelom i u zemljama kapitalističkog uređenja. Predstavlja prinudni prijelaz privatne imovine u društvenu, odnosno državnu svojinu krupnih, odnosno privatnih preduzeća, određenih privrednih grana ili imovine određene vrste, sa naknadom ili bez naknade.

Ovim zakonom iz 1946 , izvršena je nacionalizacija privatnih preduzeća u 42 privredne grane; od rudarstva i metalturgije, brodogradnje i automobilske industrije, industrije poljoprivrednih alata, trgovine, prehrambene industrije, bankarstva, transporta i saobraćaja i td.

Aktom nacionalizacije obuhvaćena je sva pokretna i nepokretna imovina kao i imovinska prava koja su pripadala privatnim preduzećima.

Nacionalizovana su sva preduzeća koja su po svom karakteru i kapacitetu imala opću važnost za saveznu ili republičku privredu, za zaštitu narodnog zdravlja ili za kulturni razvoj narodnih masa, kao i sva preduzeća koja je republička narodna skupština progasila preduzećima od republičkog značaja, a koja nisu bila zanatskog karaktera,

Tim zakonom nacionalizovana je i sva nepokretna imovina koja je bila u svojini stranih državljana, stranih ustanova, stranih privatnih ili javnih lica. Izuzeta je samo nepokretna imovina seljaka zemljoradnika, stambene vlasničke zgrade, kao i službena predstavništva inostranih država.

Ovim zakonom likvidiran je i inostrani kapital, koji je u industriji i rudarstvu predratne Jugoslavije učestvovao sa oko 50 odsto.

Nakon prve nacionalizacije, koja je obuhvatila privredna preduzeća, privredne objekte i trgovine privatnog sektora, izvršene po Zakono o nacionalizaciji iz 1946. i 1948. godine, usljedila je i druga nacionalizacija imovine u građanskom vlasništvu, 1958. godine, a odnosila se na najamne zgrade i građevinsko zemljište.