Jedan od pionira kinematografije u Srednjoj Evropi, Aleksandar Lifka rodio se 20. maja 1880. godine u Brašovu, u češkoj porodici na teritoriji nekadašnje Austrougarske.
Njegov otac Karlo posjedovao je putujući muzej, panoptikum. U devetnaestom stoljeću panoptikumi su bili putujući spektakli, pokretni muzeji, u kojima su na poseban način nudili posjetiteljima mogućnost da se upoznaju sa dalekim kulturama, naučnim dostignućima i posljednjim pomodarskim otkrićima tog vremena. Pored toga što su u osnovi prikazivali novitete, inovacije i senzacije, imali su i edukativnu ulogu i smjerno radili na popularizaciji nauke i naučnih dostignuća.
Nakon očeve smrti, Lifka je s bratom Karlom od nasljedstva kupio putujuće bioskopsko pozorište koje je posjedovalo savremenu tehniku nabavljenu od tadašnjih proizvođača filmskih projektora (kao što su Gaumont, AEG i Körting) i vrlo luksuzan enterijer. S obzirom da tada još nije bilo kompletnih bioskopskih enterijera na prodaju, braća Lifka su sami na osnovu literature naručivali dijelove i sastavljali impozantan enterijer sa 460 sjedišta.
Prvi grad u kome su braća Lifka počeli da prikazuju filmove bio je Trst u Italiji, a turneju su nastavili po Rijeci, Bjelovaru, Osijeku i Ljubljani, a zatim 1902. godine, prelaze u Beograd, Zemun, Novi Sad, Zrenjanin, Pančevo, Vršac i Suboticu. Po gradovima su se zadržavali po nekoliko dana; osim kupljenih filmova, prikazivali su filmove koje je Lifka snimao u gostujućem gradu, što je bilo naročito interesantno lokalnoj publici.
Za braću Lifka se tvrdi da su uveli dvije novine u prikazivanju filmova: programska novina je bila da su prikazivali i žurnal, a organizaciona novina je da su djeca, đaci i vojnici plaćali samo pola cijene ulaznice.
Nakon što su se životni putevi braće razdvojili, Aleksandar Lifka je 1906. godine kupio još veći šator sa 900 sjedišta i neumorno nastavio da putuje i da snima dokumentarne filmove o političkim događajima, kao i o običnim ljudima koje je sretao po gradovima gde je postavljao svoj bioskop. Njegov novi šator je svuda izazivao pažnju svojim dekorativnim ulazom ukrašenim pozlatom i slikama u ulju, stolicama presvučeni baršunom, a ventilatori na struju su osvježavali vazduh.
Aleksandar Lifka je ponovo posjetio Suboticu 1905. godine, te uporkos činjenici da je prethodnih godina subotička štampa prenosila vijesti o slaboj posjećenosti bioskopa, ovaj novi, luksuzni bioskop je opravdao očekivanja. Lifka je vođen očevom idejom o potrebi edukacije stanovništva uvijek naglašavao obrazovnu ulogu filmova i nije propuštao priliku da o tome obavijesti i direktore škola, moleći ih da nakon projekcije napišu i par afirmativnih reči o projekciji.
Shvativši da vrijeme pozorišnih bioskopa prolazi, Aleksandar Lifka je u Subotici 1910. godine predao molbu gradskim vlastima da odobre preuređivanje velike sale ozloglašenog Hotela Hungarija u stalnu bioskopsku salu.
Sljedeće godine, prvi stacionirani bioskop ”Bioskop Lifka” krenuo je sa radom. Oženio se Subotičankom jevrejskog porijekla Elizabetom Bek, koja mu je postala najbolja saradnica u poslu oko vođenja bioskopa.
Tokom Prvog svjetskog rata država ga je pozvala da radi kao ratni izveštavač za Filmkriegspressei i da snima filmove o bitkama u Galiciji, a tom prilikom biva i ranjen. Nakon rata se vraća u Suboticu koja tada već pripada Kraljevini Jugoslaviji i prestaje da snima filmove. 1920. godine osniva preduzeće Orient DD koje se bavi distribucijom filmova. Tek nakon Drugog svjetskog rata je prihvatio jugoslovensko državljanstvo.
Umro je 12. novembra 1952. godine u svom vinogradu u Bačkim vinogradima, u selu gde je i provodio najviše vremena. Sahranjen je u porodičnoj grobnici u Subotici.
Dvadesetak njegovih sačuvanih filmova nalazi se danas u Kinoteci u Beogradu, a jedan dio ličnih stvari i dokumenata- kamera, projektor namještaj, fotografije smješteni su u Gradski muzej u Subotici.
Iako skoro potpuno zaboravljen kao i mnogi velikani, ipak je u Subotici jedan bioskop decenijama nosio njegovo ime, a njemu u čast ustanovljena je Nagrada „Aleksandar Lifka“ za doprinos evropskoj kinematografiji. Nagrada se dodjeljuje na filmskom festivalu „Palić“ u Subotici svake godine u julu mjesecu.